Δυο σκυλιά και καμιά τριανταριά γάτες συνυπάρχουν στο σπίτι του Κώστα και της Στέλλας Σαββάκη στην περιοχή «Άγιο Πνεύμα» Ατσιποπούλου Ρεθύμνου και...
αποτελούν ένα μέρος της οικογένειάς τους! Φυσικά, με αυτό τον πληθυσμό, μένουν μακριά από το σπίτι διαρρήκτες και ποντικοί…
Όλα ήλθαν ξαφνικά, όταν η τετραμελής οικογένεια εγκαταστάθηκε στην εξοχή, σε ένα χώρο τεσσάρων στρεμμάτων που κατασκεύασε και το σπίτι της. Το ζευγάρι συναποφάσισε να έχει και ένα αρσενικό γάτο για να κυνηγά τους ποντικούς που παρουσιάζονταν. Αυτή ήταν η αρχή! Από εκεί και μετά, αφού εγκαταστάθηκε ο Νεφελούκος ήλθε, άγνωστο πώς, και η Γκριζουλίνα μια αδέσποτη θηλυκή. Μετά, δεν ήταν δύσκολο, έγινε το… κοπάδι. Και αυτό το κοπάδι για την επιβίωσή του, χρειάζεται μηνιαίως περί τα 90 κιλά τροφών, τα οποία το ζευγάρι διαθέτει ευχαρίστως.
Σαν το σκύλο με τη γάτα - Αν συμπεριφέρονταν έτσι οι άνθρωποι, ο κόσμος θα'ταν καλύτερος.
«Άλλα γατιά έρχονταν, άλλα έφευγαν, άλλα χάριζα», λέει η κυρία Λεβεντάκη, που πέρα από τους αριθμούς στο λογιστικό γραφείο που διατηρεί με τον σύζυγό της Κώστα Σαββάκη, θα πρέπει να είναι… ακριβής και στον προϋπολογισμό του ζωικού πληθυσμού που φροντίζει στο σπίτι της. «Οι γάτες ελεύθερα, πλέον», συνεχίζει, «είχαν βρει λιμάνι το σπίτι μας και εμείς δεν τις ενοχλούσαμε. Αντίθετα τις φροντίζαμε. Ψοφούσαν κιόλας, άλλες τις σκότωναν αυτοκίνητα και άλλες εξαφανίζονταν στο δάσος…»
Στο "γατοπληθυσμό" προστέθηκαν και δυο σκυλιά, ο Λέων και ο Έκτορας καθώς και δύο άλογα. Πριν από αυτούς είχε εγκατασταθεί ένα μαύρο λυκόσκυλο έχοντας ρόλο φρουρού στο σπίτι, όμως ψόφησε και αντικαταστάθηκε από άλλο της ίδιας ράτσας…
Ο μικρός Έκτωρ βολεύεται με ο,τι περισσεύει απο τις γάτες χωρίς διαμαρτυρία
«Και εμείς και τα παιδιά μας ο Γιάννης και η Λένα έχουμε δεθεί πολύ με τα ζωντανά και από μικρά απόκτησαν φιλοζωικά αισθήματα», τονίζει η ίδια. «Είναι ένας πληθυσμός που έχει τους δικούς του κανόνες, όμως στη συμπεριφορά λειτουργούν όπως εμάς και πολλές φορές και με υψηλότερο πολιτισμό… Λυπήθηκα πολύ όταν έχασα τον Νεφελούκο, τον πρώτο γάτο. Τον έψαχνα παντού χωρίς να τον βρίσκω, ώσπου κάποια μέρα, μετά από ένα μήνα, εμφανίστηκε. Είχαν αλλάξει τα μυαλά του, είχε αλητέψει και δεν ξαναχάθηκε…»
Η κυρία Στέλλα Λεβεντάκη- Σαββάκη
Κι αν τα ζωντανά στερούνται γλώσσας να συνεννοηθούν με τον άνθρωπο, όμως, με τη στάση τους δείχνουν στο αφεντικό τους ότι εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους για ότι τους παρέχονται. Όπως συνέβη με την Γκριζουλίνα: «Μόνο που δεν μου μιλούσε! Έπιασε τον ποντικό, δεν τον έφαγε αλλά με περίμενε το πρωί να μου τον δείξει. Και αφού τον είδα, τον κατατρόπωσε…»
Όλα τα ζώα έχουν ονόματα που τους τα έδωσαν οι ιδιοκτήτες τους. Αλίμονο, αν καθένα είχε και τον ανάδοχό του! Τότε, το ζεύγος Σαββάκη θα είχε τόσους συντέκνους που θα πλησίαζε και τους πολιτικούς. Και είναι γνωστό από παλαιά ότι, για τους γνωστούς λόγους στην Κρήτη αφθονούν σε κουμπαριές και συντεκνιές…
