ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΑΡΚΤΟΥΡΟ»
Σύμφωνα μάλιστα με τις τελευταίες μετρήσεις μόλις 700 άτομα -περισσότερα από 1.000 ήταν πριν μερικά χρόνια- έχουν απομείνει στην Πίνδο, στον Ολυμπο, στη Ροδόπη και στην Οίτη.
Η καταστροφή των βιοτόπων, η λαθροθηρία κυρίως από αλλοδαπούς, η κατασκευή καταλυμάτων χειμερινού τουρισμού είναι οι κυριότεροι παράγοντες για τον αφανισμό του είδους.
Το 50% των αγριόγιδων ζει στη βόρεια και κεντρική Πίνδο, με επίκεντρο τον ορεινό όγκο της Κόνιτσας, που αποτελεί το «βασίλειο» του είδους, για τον λόγο αυτό έγινε εκεί ημερίδα με θέμα την προστασία του ζώου. «Το αγριόγιδο αποδεκατίζεται και χρόνο με τον χρόνο ο πληθυσμός του μειώνεται, ενώ όλα τα μηνύματα είναι αρνητικά για την αντιστροφή της κατάστασης. Υψώνουμε κραυγή αγωνίας προς όλους για την προστασία του είδους, γιατί το αγριόγιδο προστατεύεται από το 1969, οπότε και απαγορεύτηκε το κυνήγι του», είπε στο «Εθνος» ο βιολόγος, διευθυντής προγραμμάτων της περιβαλλοντικής οργάνωσης ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, Λάζαρος Γεωργιάδης, που ήταν μεταξύ των ομιλητών στην εκδήλωση.
Η βόρεια Ελλάδα με τα μεγάλα υψόμετρα, τις απότομες βουνοκορφές και τα κατάφυτα φαράγγια αποτελεί ιδανικό βιότοπο για το αγριόγιδο, που μετρά σήμερα περίπου 20 πληθυσμιακές ομάδες σε διάφορα βουνά, αριθμώντας συνολικά 700 άτομα.
Το χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι τα όρθια κέρατα με κυρτές απολήξεις, ενώ το τρίχωμά του είναι καφέ και στο λευκό του κεφάλι φέρει δύο σκούρες πλευρικές λωρίδες.
«Το είδος αυτό μπορεί να μην έχει οικονομική αξία, αλλά είναι ανεκτίμητο, γι΄αυτό η διαχείριση και η προστασία του δεν πρέπει να γίνεται με οικονομικούς όρους. Βρισκόμαστε στο σημείο-μηδέν αναφορικά με τον πληθυσμό και οι μεγάλες απειλές του είναι η λαθροθηρία, οι φωτιές και η ανεξέλεγκτη ανθρώπινη δραστηριότητα», ανέφερε ο κ. Γεωργιάδης.
Το αγριόγιδο θεωρείται σπάνιο είδος ακόμη και στις περιοχές που συγκεντρώνει μεγάλες πληθυσμιακές πυκνότητες για τα ελληνικά δεδομένα και οι πληθυσμοί δεν επικοινωνούν σχεδόν ποτέ μεταξύ τους.
Είναι το μοναδικό, άγριο οπληφόρο ζώο που απαντάται σε μόνιμη βάση στις απόκρημνες πλαγιές, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στα μεγάλα υψόμετρα, πάνω από τα όρια των δασών και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην τροφική αλυσίδα. Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, αποτελεί προστατευόμενο είδος και το κυνήγι του απαγορεύεται σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Το αγριόγιδο τρέφεται κυρίως με ποώδη φυτά, φύλλα, κλαδάκια δέντρων και λειχήνες, ζευγαρώνει τους φθινοπωρινούς μήνες και γεννά ένα ή σπανιότερα δύο μικρά τον Μάιο.
Τα αρσενικά εγκαταλείπουν το κοπάδι σε ηλικία 2-3 χρόνων, ενώ τα θηλυκά με τα μικρά τους σχηματίζουν κοπάδια. Στην Ελλάδα τα κοπάδια αποτελούνται από 10-30 άτομα.
Με... καλάσνικοφ αφανίζουν την...αντιλόπη των ελληνικών βουνών. Δραματικά έχει μειωθεί ο πληθυσμός των αγριόγιδων στη βόρεια και κεντρική Ελλάδα.
Σύμφωνα μάλιστα με τις τελευταίες μετρήσεις μόλις 700 άτομα -περισσότερα από 1.000 ήταν πριν μερικά χρόνια- έχουν απομείνει στην Πίνδο, στον Ολυμπο, στη Ροδόπη και στην Οίτη.
Η καταστροφή των βιοτόπων, η λαθροθηρία κυρίως από αλλοδαπούς, η κατασκευή καταλυμάτων χειμερινού τουρισμού είναι οι κυριότεροι παράγοντες για τον αφανισμό του είδους.
Το 50% των αγριόγιδων ζει στη βόρεια και κεντρική Πίνδο, με επίκεντρο τον ορεινό όγκο της Κόνιτσας, που αποτελεί το «βασίλειο» του είδους, για τον λόγο αυτό έγινε εκεί ημερίδα με θέμα την προστασία του ζώου. «Το αγριόγιδο αποδεκατίζεται και χρόνο με τον χρόνο ο πληθυσμός του μειώνεται, ενώ όλα τα μηνύματα είναι αρνητικά για την αντιστροφή της κατάστασης. Υψώνουμε κραυγή αγωνίας προς όλους για την προστασία του είδους, γιατί το αγριόγιδο προστατεύεται από το 1969, οπότε και απαγορεύτηκε το κυνήγι του», είπε στο «Εθνος» ο βιολόγος, διευθυντής προγραμμάτων της περιβαλλοντικής οργάνωσης ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, Λάζαρος Γεωργιάδης, που ήταν μεταξύ των ομιλητών στην εκδήλωση.
Η βόρεια Ελλάδα με τα μεγάλα υψόμετρα, τις απότομες βουνοκορφές και τα κατάφυτα φαράγγια αποτελεί ιδανικό βιότοπο για το αγριόγιδο, που μετρά σήμερα περίπου 20 πληθυσμιακές ομάδες σε διάφορα βουνά, αριθμώντας συνολικά 700 άτομα.
«Το είδος αυτό μπορεί να μην έχει οικονομική αξία, αλλά είναι ανεκτίμητο, γι΄αυτό η διαχείριση και η προστασία του δεν πρέπει να γίνεται με οικονομικούς όρους. Βρισκόμαστε στο σημείο-μηδέν αναφορικά με τον πληθυσμό και οι μεγάλες απειλές του είναι η λαθροθηρία, οι φωτιές και η ανεξέλεγκτη ανθρώπινη δραστηριότητα», ανέφερε ο κ. Γεωργιάδης.
Το αγριόγιδο θεωρείται σπάνιο είδος ακόμη και στις περιοχές που συγκεντρώνει μεγάλες πληθυσμιακές πυκνότητες για τα ελληνικά δεδομένα και οι πληθυσμοί δεν επικοινωνούν σχεδόν ποτέ μεταξύ τους.
Είναι το μοναδικό, άγριο οπληφόρο ζώο που απαντάται σε μόνιμη βάση στις απόκρημνες πλαγιές, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στα μεγάλα υψόμετρα, πάνω από τα όρια των δασών και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην τροφική αλυσίδα. Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, αποτελεί προστατευόμενο είδος και το κυνήγι του απαγορεύεται σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Το αγριόγιδο τρέφεται κυρίως με ποώδη φυτά, φύλλα, κλαδάκια δέντρων και λειχήνες, ζευγαρώνει τους φθινοπωρινούς μήνες και γεννά ένα ή σπανιότερα δύο μικρά τον Μάιο.
Τα αρσενικά εγκαταλείπουν το κοπάδι σε ηλικία 2-3 χρόνων, ενώ τα θηλυκά με τα μικρά τους σχηματίζουν κοπάδια. Στην Ελλάδα τα κοπάδια αποτελούνται από 10-30 άτομα.
Πηγή : ethnos.gr
