Επιζητούν διαρκώς την προσοχή σαν τα μικρά παιδιά και θέλουν να κάνουν το δικό τους… Κι όταν όλα τούς πάνε στραβά σε αυτήν τη ζωή (ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν) λυπούνται τρομερά. Τόσο πολύ, μάλιστα, που το συναίσθημα της απογοήτευσης ζωγραφίζεται στο πρόσωπό τους, για να μας δείχνει ότι κι αυτά έχουν ψυχή. 15 κουτάβια «καταθέτουν» την προσωπική τους ιστορία σχετικά με τη θλίψη τους...
«Εντάξει, λυπάμαι πολύ, δεν θα ξανακάνω τα κακά μου στο χαλί…»
«Πάλι την κοπάνησες για την ομορφονιά στην πλατεία και τώρα δεν θυμάσαι να γυρίσεις πίσω, ε;»
«Εντάξει, το παραδέχομαι! Εγώ έφαγα όλο το ταψί με το κοτόπουλο…»
«Γιατί πρέπει να με ξυπνάνε πρωί πρωί, και μάλιστα πάνω στο καλύτερο όνειρο;»
«Αφού τους είπα δεν μου αρέσει το μπλε λουράκι, γιατί μου το έβαλαν…»
«Αν δεν ροχάλιζες θα μπορούσα και εγώ να κοιμηθώ και όλα θα ήταν καλύτερα!»
«Πεινάω και κρυώνω πολύ και μια τρυφερή αγκαλιά ζητώ! Υπάρχει κανείς;»
«Πολύ αργεί πάλι αυτό το λεωφορείο και οι φιλάρες θα με περιμένουν για τσάρκα…»
«Αφού σας το είπα, σιχαίνομαι το μπάνιο… Άλλωστε καθαρός είμαι, δεν είμαι;»
«Γιατί άραγε δεν έκαναν Like στην τελευταία μου φωτογραφία στο Facebook;»
«Πολλή μαυρίλα βρε παιδί μου, μπούχτισα πια! Χάθηκε ο κόσμος να είχα και λίγο άσπρο πού και πού…»
«Πότε θα μεγαλώσω, να τρέχω με τους άλλους στη γειτονιά, να κυνηγάω τις σκυλίτσες και να περνάω καλά;»
«Πότε θα μεγαλώσω, να τρέχω με τους άλλους στη γειτονιά, να κυνηγάω τις σκυλίτσες και να περνάω καλά;»
«Μη, μην τραβάτε άλλες φωτογραφίες! Δεν έχω φωτογένεια σάς είπα…»
«Πάλι χυλόπιτα έφαγα… Α πα πα! Βαρυστομάχιασα ο δυστυχής!»
«Άσε ξέρω τι έκανες… πέρσι το καλοκαίρι! Πες μου τώρα τι κάνουμε;»
perierga.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου