"ΑΝΙΜΑ": Ζώντα "ζώα", πεθαμένες συνειδήσεις

Με αφορμή τα πολλά περιστατικά κακοποίησης και δηλητηρίασης ζώων στα Ιωάννινα, ο Σύλλογος για την Ηθική μεταχείριση των ζώων "ΑΝΙΜΑ" που δραστηριοποιείται στα Ιωάννινα εξέδωσε το παρακάτω κείμενο...

...ΖΩΝΤΑ «ΖΩΑ», ΠΕΘΑΜΕΝΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ.

«Γιάννινα πρώτη στα άρματα, σα γρόσια και στα γράμματα»…… και δυστυχώς τελευταία στον πολιτισμό.

Το περίσσιο δηλητήριο που συσσωρεύτηκε στην διαταραγμένη ψυχή ενός «ανθρώπου» της διπλανής πόρτας ξεχείλισε και σκόρπισε το θάνατο σε αθώα αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα που δεν έφταιξαν σε τίποτα για την προσωπική του δυστυχία. Το πρώτο περιστατικό συνέβη στα Ιωάννινα και συγκεκριμένα στην οδό Ιπποκράτους στην Πεδινή με θύματα έως τώρα 4 δεσποζόμενες γάτες νεκρές και άλλες 6 να αγνοούνται και το δεύτερο πάλι στην Πεδινή με θύματα νεογέννητα κουτάβια που κάποιος ασυνείδητος τα πέταξε στο δρόμο σε σακούλα σκουπιδιών. Είναι από τα πολλά περιστατικά ομαδικής δολοφονίας Ζώων, που συμβαίνουν τακτικά σε μια κοινωνία που δυστυχώς στην πλειοψηφία της δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ότι τα αδέσποτα ζώα δεν είναι ένα ουρανοκατέβατο πρόβλημα αλλά προϊόν της ίδιας της «αδέσποτης» συνείδησής της .Η λύση στο καθημερινό αυτό πρόβλημα φαίνεται απλή:

«Εκκαθάριση» Η πρακτική των ομαδικών «εκκαθαρίσεων», η αυτονόμηση του κριτηρίου της ύπαρξης η μη ενός Όντος, η επίδειξη και επιβολή της ισχύος του δυνατού στον αδύναμο και απροστάτευτο μέσω της βίας, η διάκριση των πλασμάτων της φύσης σε «καθαρά» και «μιαρά», δεν είναι μόνο τα χαρακτηριστικά ενός γνήσιου φασίστα, αποτελούν στην ουσία κλινικά συμπτώματα σοβαρής ψυχικής ασθένειας. Αυτό ακριβώς είναι το ψυχικό και νοητικό προφίλ του/των δολοφόνων ο οποίος δεν πρέπει να θεωρείται επικίνδυνος μόνο για τα ζώα. Φοβάμαι πως τέτοιου είδους «κτήνη» είναι εν δυνάμει και δολοφόνοι ανθρώπων, είτε εκούσια είτε ακούσια. «Άνθρωποι» τέτοιου είδους είναι οι ίδιοι από καιρό νεκροί συνειδησιακά και περιμένοντας τη φυσική τους ταφή υπομένουν το βάρος της μιζέριας τους καταστρέφοντας ότι ομορφότερο μας έχει χαρίσει η φύση. Αυτός που δεν μπορεί να δει το μεγαλείο και την ομορφιά της φύσης στα ζώα είναι γιατί σε αυτά καθρεφτίζεται η δική του ασχήμια και δυστυχία. Ο φθόνος των ανθρώπων αυτών για τα ζώα είναι ένα εγγενές αρχέγονο ένστικτο που εκδηλώνεται πότε σαν φοβία, πότε σαν απέχθεια και πότε σαν δολοφονία.

Η φιλοζωία δεν είναι ένα ακόμη χόμπι της τάξης των νεόπλουτων του 80 και 90, ούτε μέσω κοινωνικής προβολής και έρεισμα κοινωνικών και πολιτικών ανελίξεων, ούτε γνώρισμα που μας κατατάσσει σε κάποια κοινωνική ελίτ, δεν είναι μια ακόμα υποχρέωση των αρμόδιων ούτε η θέσπιση νόμων κολυμπήθρες του Σιλοάμ για πολιτικούς που έρχονται και παρέρχονται, η φιλοζωία δεν είναι καν θέμα ευαισθησίας. Είναι θέμα αξιοπρέπειας, μέτρου, λογικής, και πολιτισμού.

Ανάμεσα στην παθολογική σχέση με τα ζώα (κατοικίδια η μη) και το παθολογικό μίσος γι αυτά υπάρχει τεράστιος χώρος για να διαμορφώσουμε μια αξιοπρεπή στάση απέναντί τους, που σημαίνει πάνω από όλα σεβασμό στο δικαίωμα της ύπαρξής τους, τη συνειδητοποίηση ότι η εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσής τους συμβάλλει στην δημιουργία αξιοπρεπών συνθηκών και για τη δική μας ύπαρξη, τη συνεργασία με φορείς που έχουν αναλάβει τη φροντίδα τους και τη διαχείριση προβλημάτων που τα αφορούν, και την συνειδητοποίηση ότι η ανοχή στα εγκλήματα κατά των Ζώων είναι συνένοχη.