«Η ματαιοδοξία μας , μέσα από τα μάτια των κατοικίδιων… »

Σ’ αυτό το νέο θέμα ,θα προσπαθήσουμε να δούμε  τα κατοικίδια σαν έμβια όντα με δικαιώματα ισάξια μ’ αυτά των ελεύθερων άγριων ζώων. Θα θέσουμε λοιπόν  προβληματισμούς , ερωτήματα  και πρακτικές που εφαρμόζονται καθημερινά. Ο σκοπός μας , δεν είναι να τις αναιρέσουμε, απλά να δώσουμε μια άλλη οπτική γωνία στο όλο θέμα…

Ας δούμε αρχικά την  προσπάθεια προβολής τους από εμάς , όσο το δυνατόν πιο κοντά στην ανθρώπινη φύση.  Ουκ ολίγες φορές, τα κατοικίδια μας , παρουσιάζονται και προβάλλονται   «σαν άνθρωποι…». Κυκλοφορούν πολλά «αστεία» κι ευτράπελα βίντεο και φωτογραφίες ,ειδικά στο διαδίκτυο,  που μόνο τραγικά μπορούν να χαρακτηριστούν. Κι όταν το σκυλάκι του σπιτιού μας δε μπορεί πλέον να  συναναστραφεί με άλλα σκυλιά, αυτό είναι φυσικό επακόλουθο γιατί νομίζει πως είναι άνθρωπος… Ο στόχος επιτεύχθει…
Ο καλλωπισμός δίνει και παίρνει. Εκθέσεις ρατσών , περίεργα κουρέματα, βαφές στο μαλλί, μπλουζάκια και τα συναφή αξεσουάρ , ο αστραφτερός κόσμος μας ,στις υπηρεσίες στους. Μα, δε χρειάζονται όλα αυτά;  Ναι, κάποια από αυτά χρειάζονται. Το κούρεμα του σκύλου είναι απαραίτητο, θεραπευτικό θα έλεγα , όταν γίνεται  χωρίς υπερβολές. Τα ρουχαλάκια φυσικά , δείχνουν τον κακό και βίαιο εκπολιτισμό τους. Να μην αναφέρω λεπτομέρειες για το πρώτο sex toy για σκύλους, ή τα σιλικονούχα υποκατάστατα όρχεων σε περίπτωση ευνουχισμού αρσενικού , για να μην έχουν «ψυχολογικά» τα «αφεντικά» μη βλέποντας να κρέμονται τα μπαλάκια του σκύλου τους!!!!
Η υιοθεσία ενός κατοικίδιου επίσης είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και γι’ αυτό αναφέρεται συχνά. Εκτός του ότι πρέπει να πληροί  βασικές προϋποθέσεις και υπευθυνότητα από τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες , θα πρέπει και να καταλάβουμε όλοι την πραγματική αξία  του να προσφέρεις σε μια ψυχή , που δεν είναι απαραίτητο να είναι «ράτσας», αγάπη και στοργή. Αν θέλουμε να τα εντάξουμε στην οικογένειά μας , θα πρέπει να τους φερόμαστε σα να  ήταν παιδιά μας. Χωρίς υπερβολές από τη μια και  προβολή τους «σα να ψώνισα καινούριο αμάξι» ή «βγάζω τ’ απωθημένα μου» και γίνομαι ο αφέντης του κατοικίδιου μου , απ’ την άλλη…
Εμείς δε, είμαστε αυτοί που καθορίζουμε και τους όρους της ευζωίας τους.  Επιλέγουμε γι΄αυτά ,τα πάντα στη ζωή τους. Σχεδόν, σα να μεγαλώνεις  ένα μικρό παιδί που μένει πάντα παιδί. Με τη διαφορά ότι αποκλειστικά εμείς αποφασίζουμε τα πάντα «για το καλό τους», από τη διατροφή και τη βόλτα τους, έως και άλλες πιο σημαντικές παραμέτρους.  Ποιοι είναι  οι όροι της ευζωίας τους? Ποιες θεωρούνται παρεμβάσεις στη φύση τους? Η στείρωση είναι παρέμβαση στη φύση? Πρέπει να γίνεται για την ευζωία τους ,σε όλα τα δεσποζόμενα κατοικίδια? Η ηλεκτρονική ταυτοποίηση (τσιπάκι),  είναι εδώ και εννέα χρόνια νομός του κράτους, για την πλήρη καταγραφή τους. Είναι όμως βιοηθικό ως εφαρμογή? Δεν υπάρχει μία μόνο  απάντηση για όλα αυτά τα σοβαρά ερωτήματα. Μονόδρομοι δεν υπάρχουν. Όλα πρέπει να εφαρμόζονται κατά συνθήκην.
Κλείνοντας, είναι σημαντικό να αναφερθεί , το ότι δε μας φτάνει που τα «κλασσικά» κατοικίδια τα δένουμε, τα κλείνουμε στους τέσσερις τοίχους, τα υποτάσσουμε βγάζοντας όλα τα απωθημένα μας σ’ αυτά και εν τέλει θέλουμε να  τα κάνουμε ίδια με τα αφεντικά τους, τώρα βρήκαμε και νέα είδη που είναι και στη μόδα. Τα σαυροειδή-ιγουάνα και όλα τα εξωτικά ζώα που «κοσμούν» τα σπίτια μας , καλό θα  είναι να βρουν το δρόμο που τους αξίζει και τους ανήκει . Στη φύση, όχι στο δωμάτιο μας .
Μπορούμε να έχουμε πάμπολλα οφέλη από τα κατοικίδια. Δίνουμε λίγα και τα παίρνουμε πίσω πολλαπλάσια. Τουλάχιστον , ας τα σεβαστούμε. Η δική τους ευτυχία είναι συνυφασμένη με τη φύση τους.
Βασίλης Φωτίου Κτηνίατρος MSc